Met een rode kop spring ik van mijn racefiets af. Ik slik een grote brok emotie door en zucht opgelucht. Wat een fietsrondje vermeldenswaardig maakt? Nou, normaliter niets, maar in mijn geval was mijn fiets al negen maanden met geen vinger aangeraakt, sterker nog, ik vermeed dat ding! Hoe ik er toch weer opsprong? Daarvoor neem ik je graag mee terug in de tijd.
Een nare ervaring
Vorig jaar zomer fietste ik solo deze goededoelentocht van 750km en haalde ik 10.000 euro op voor de Stichting het Vergeten kind. Halverwege deze reis overleed echter een dierbare in het buitenland. Mijn kinderen, vrienden en familie door de vakantieperiode niet in de buurt. Nou, dat kan ik je vertellen, dat was, slechts vergezeld door een grote bonk verdriet, erg alleen. Door het doel en de sponsors maakte ik de tocht af. Maar eenmaal thuis? Gooide ik mijn racefiets in de schuur en trok de deur achter mij dicht.
Ongezonde koppeling
Er begon een ongezonde verbinding tussen gevoel en de realiteit te groeien. Ik ben namelijk gek op fietsen, het legt mijn enthousiast stuiterende neuronen plat. Maar als ik dacht: ik ga fietsen en de schuur inliep, bekroop me het nare gevoel van dat eenzame moment. En je raadt het al, ik draaide mij om en trok de deur weer net zo hard dicht.
De boel doorbreken
Je begrijpt het, de fiets werd niet meer aangeraakt en als mensen naar nieuwe fietsplannen vroegen, volgde er een smoes. Ik weet niet of het bij jou ook zo werkt? Maar wanneer ik zaken ga vermijden lijkt er van binnen een soort emotionele ballon te groeien. Maar wel een die ik met man en macht naar beneden duw. Maar iets met lucht onder water? Het komt altijd omhoog, vorige week dus. En daar zat ik dan, te snikken naast mijn fiets. Ik besloot te doen wat voor velen simpel lijkt, maar voor mij in de praktijk behoorlijk ingewikkeld voelt: HULP VRAGEN. Ik vroeg een goede vriend om samen met mij een eerste rondje te fietsen om weer een positieve fietservaring op te doen. En trouwens, voor de ik-vind-om-hulp-vragen-lastig lezers onder ons, hij was vereerd dat ik hem om hulp vroeg!
De beloning
Jezelf bevrijden van belemmeringen of zaken die je tegenhouden naar datgene wat je ten diepste verlangt. Het voelt zalig. Nu vond ik het delen van mijn fietsblokkade een luchtig genoeg voorbeeld, maar ik kom natuurlijk meer blokkades tegen in mijn leven. Waar liggen die van jou?
Zo bevrijdde ik mij:
- van spreekangst, door cursussen, vlieguren en het grote verlangen om mensen te inspireren en in beweging te brengen. En? Ik schaam mij geenszins meer voor het feit dat ik het nog steeds spannend vind.
- (grotendeels) van mijn strengheid in mijn moederschap en leerde hierin dat wat voor mij een 6 was, voor mijn kinderen al een dikke 8,5 is!
- van de overtuiging dat wanneer je jezelf bent, het niet goed genoeg is.
- vliegangst, oh nee, daar ben ik nog niet van bevrijd. Gelukkig, er blijven altijd nog dingen en er komen nog nieuwe dingen.
Met een glimlach rijd ik mijn fiets mijn woning binnen, voorlopig mag hij weer even in de woonkamer staan. Ik denk dat ik binnenkort nóg eens een verlossend ritje ga maken.
Fiets je mee?