Volgens mijn ouders begon ik pas te praten toen ik bijna 4 jaar was. Extreme verlegenheid speelde mij vroeger parten. En van alle angsten die ik verzamelde, was spreekangst de grootste.
Tijdens mijn studies kwam ik wel “weg” met presentaties. Maar altijd gecombineerd met overgeven, tranen en vooral drie-energie-vretende-weken voorafgaande de presentatie. Herkenbaar?
Gedurende mijn carrière zag ik veel mensen spreken op podia en congressen, maar het inspirerende en goede optreden van Yolanda Eijgenstein op ons eigen Topvrouwen Bouw & Infra event? Gaf mij écht het laatste zetje. Bovenop een tafel staande, zong ze “Ik hou van mij” van Harrie Jekkers in haar slotact. En daar voelde ik ineens mijn VERLANGEN: Ik wilde van de angst af en met plezier op het podium gaan staan, maar hoe?
Vele spreekangst cursussen volgden en nóg… de spanning verdwijnt nooit, maar nu sta ik met energie en plezier op het podium en geef ik soms zelfs lezingen over zichtbaarheid, emotionele onveiligheid en talentontwikkeling. Ook word ik gevraagd om als ervaringsdeskundige jonge vrouwen te inspireren en te bemoedigen dat er altijd een weg is, voor iedereen.
Als het verlangen groter is dan de moeite? Dan kán en lukt je alles. Dat vertel ik mensen nu elke dag, met mijzelf als levend bewijs.